Inmiddels zit m'n eerste weekje Australië erop! Helaas had ik wel wat Hollands weer meegenomen. De eerste week heeft het iedere dag wel geregend. Zelfs 1 dag met non-stop mega regenbuien. Week 2 begon vandaag gelukkig erg zonnig met 27 graden. Ik ben vandaag dus ook verbrand :p

De reis Amsterdam - Singapore - Sydney vond ik behoorlijk lang. Het heeft me 21,5 uur gekost om naar de andere kant van de wereld te reizen. Daarvan had ik 1 uur overstaptijd in Singapore, wat maar net genoeg was. Het vliegveld in Singapore is namelijk echt mega groot! Het was 30 minuten lopen van m'n aankomst gate naar de volgende vertrek gate. Dat was net genoeg om op tijd in te checken. De vliegtuigen waren heel goed, zeker de eerste! Genoeg ruimte (voor zover je daarvan kunt spreken in een vliegtuig), aardige stewardessen (je kon op een knopje drukken voor service en dan kwamen ze er gelijk aan en kon je bijvoorbeeld een zakje chips, een sandwich of zelfs cocktails bestellen), en een fancy touchscreen voor jezelf waar je films en series op kon kijken en muziek kon luisteren enz. Ook werden we voorzien van allerlei goodies die de lange reis iets dragelijker maakte. Zo kregen we om de zo veel tijd een warm nat doekje om weet ik veel mee te doen, een nekkussentje, een fleecedeken, lekkere sokken, oortjes, en je kon op de ruime en schone wc's zelfs gebruik maken van een tandenborstel, mondwater, een kam, handcrème en nog wat van dat soort spulletjes. Het was echt fijn om af en toe even naar de badkamer te gaan in het vliegtuig zodat je even je benen kon strekken en je op kon frissen. Het eten was trouwens ook prima, je kon zelfs kiezen van de menukaart. Wel had ik echt behoefte aan normaal eten na 4 vliegtuigmaaltijden. Afijn, laat dit een mooi reclame praatje zijn voor Singapore Airlines! :)

Eenmaal gearriveerd in Sydney was ik echt kapot moe, ik had namelijk op de hele reis in totaal maar 3 uurtjes kunnen slapen (blijkbaar ging slapen in het vliegtuig toch minder goed dan ik had verwacht). Lokale tijd kwam ik zondags in Sydney aan om 17:55 en toen was het in Nederland 7:55. Als een echte backpacker met een zware backpack op m'n rug en kleiner rugzakje op m'n buik ging ik op zoek naar eten want ik had honger. En wat eet je als je net in een land bent gearriveerd? MacDonalds, inderdaad. Helaas had ik nog geen cash dollars, kon ik niet betalen met mijn Nederlandse bankpas en was ik de pincode van mijn creditcard vergeten. Geen eten dus. Gelukkig kon ik wel een treinkaartje kopen met mijn creditcard, daar had ik op de een of andere manier dan weer geen pincode voor nodig. Op naar Peppercorn park Picton dus! Het duurde een half uur om met de trein naar Campbelltown te reizen. Ik viel in de trein telkens in slaap, maar gelukkig was mijn bestemming ook de eindbestemming van de trein. Om 20:00 kwam ik aan op Campbelltown, waar Sharon me met open armen opving. Het viel me gelijk op dat Sharon een lekker bruin kleurtje had gekregen in Australië, en ik nog behoorlijk wit was.

Daar gingen we, onderweg naar dan eindelijk de eindbestemming van mijn lange reis. Maar help! Wat is dat wennen zeg, aan de andere kant van de weg in de verkeerde kant van de auto! Heel gek. Het was pikke donker, dus ik kon nog niks zien van de omgeving, ook niet van mijn nieuwe verblijfsplaats. Dat was een verrassing voor de volgende dag!

Dag 1 van mijn Australië avontuur begon rustig. Heerlijk ontbijten op de veranda met prachtig uitzicht op de springpiste en de weilanden met de paarden erin. Vanuit mijn kamer was het eerste wat ik zag een paard op een heuvel. Geweldig uitzicht om mee wakker te worden als je het mij vraagt! De eerste dag ben ik met Mariànne (een Frans meisje die hier ook werkt) naar het winkelcentrum gegaan zodat ik naar de bank kon om mijn Australische bankpas op te halen en inkopen te doen bij de supermarkt. Het scheen toch niet meer zo'n tropisch weer te zijn als verwacht, dus ik heb ook maar gelijk nog een 3/4 broek gekocht. De supermarkt-inhoud lijkt behoorlijk veel op de Nederlandse. Boodschappen doen is echter wel een stukje duurder dan thuis, maar Australië is dan ook een duur land. Wat me wel opvalt is dat er best wel wat grote verpakkingen in de winkel staan (1 of 2 persoonsverpakking zijn er niet echt). In onze cottage kookt ieder voor zichzelf dus dit vergt wat plan en diepvries werk. Avocado, tonijn en sushi zijn hier wel echt veel goedkoper. Ook blijken ze hier heel erg van instand noodles te houden (cheap uit een pakje in 3 minuten klaar), want die kun je echt in bulkzakken in 100 verschillende smaken kopen.

Op maandag, mijn eerste dag hier, heb ik in de middag 2 paarden gereden. Dinsdag ben ik echt begonnen met werken. We werken hier van 8:00 tot 17:00, van maandag t/m vrijdag. Om half 1 houden we een uur pauze. In de eerste week heb ik telkens voor de pauze 4 paarden gereden. Na de pauze rij ik er dan nog 2 of 3. Dat is best wel wennen voor iemand die het afgelopen half jaar fulltime achter een bureau heeft gezeten. Ik vind het heerlijk om de hele dag in beweging te zijn.

Ik heb de eerste week zo'n 9 paarden uitgeprobeerd. Op dit moment heb ik 7 paarden waar ik verantwoordelijk voor ben qua training. De paarden rij ik dus 4 tot 5 dagen per week. Dat is best intensief trainen dus! Ieder paard rij ik ongeveer 20-30 minuten. In mijn eerste week werkte er een meisje die niet zo goed kon rijden en daarom alle paarden die gereden moesten worden uit de weilanden moest halen en waar kon moest klaarmaken voor het rijden. Sneu voor het meisje, maar luxe positie voor mij. Sharon was al even gewend aan dit luxe paardrij-leventje (al is het paarden trainen zeker geen luie baan!). Het terrein van PPP (Peppercorn Park Picton) is erg groot; 3000 hectares), dus het paarden uit de weilanden halen kost best wat tijd en spierkracht (het is hier erg heuvelachtig met wat steile hellingen; kuitspiertraining!). Helaas werd het meisje ontslagen omdat ze goede ruiters nodig hebben. Inmiddels is er een nieuw Frans meisje voor haar in de plaats gekomen die vandaag (maandag van mijn 2e week hier) haar eerste dag heeft gedraaid. Ze is aardig, maar is helaas zoals meerder Franse mensen best slecht in Engels. Afijn. Ik heb in 1 week tijd al behoorlijk wat kansen gekregen hier! Ik mag namelijk eind maart met 2 paarden op een dressuurwedstrijd starten! Dit ga ik doen met Johnson (wit gevlekt paard op de foto) en Lissie (bruine). Komende zondag mogen Sharon en ik ook naar Jump Club (oefen springwedstrijd). Afgelopen weekend zijn we daarom naar de ruitersportwinkel gegaan om voor mij wedstrijdkleren te kopen (paardrijspullen zijn heel duur hier! Elitesport). Deze spullen had ik Nederland ook nog niet, dus de investering is zeker niet nutteloos. Over zo'n 5 weken, wanneer ik stop met werken bij PPP en ga reizen door het land, stuur ik mijn wedstrijdkleren alvast naar Nederland.

Goed. De muggen-dood-teller staat denk ik na 1 week al op 30. Echt veel muggen hier dus. Gelukkig heb ik nog maar 1 grote spin gezien. Moge dat zo blijven :p

Ik mis iedereen in Nederland al heel erg en het lijkt wel alsof ik al een maand weg ben. Dat laatste komt waarschijnlijk omdat ik in 1 week zo veel meer indrukken heb opgedaan dan een normale werkweek in Nederland. Als ik hier wat meer in een routine kom en de dingen wat normaler gaan voelen dan zal de tijd wel weer wat normaler gaan aanvoelen. Ohja, ik heb trouwens een prima kamer in een prima huisje! Ik heb mijn eigen kamer met 2 persoonsbed, een badkamer met douche en bad en een toilet die ik deel met Sharon, en de rest van het huis dat ik op dit moment deel met nog 1 meisje (new girl). Ik heb al Kangaroo vlees gegeten wat best prima was maar niet mega lekker. Ook heb ik deze week in een hele grote Land Cruiser voor het eerst aan de verkeerde kant van de weg in de verkeerde kant van de auto gereden! Dat vond ik heel leuk om te doen, wel een beetje spannend. Heel gek om de pook aan de linker kant te hebben en ik moet me echt continue concentreren zodat ik niet ineens ga spookrijden. Ben benieuwd of dit normaal gaat worden of dat het raar blijft.

Adios en tot de volgende blog! :)

Liefs,

Hannah