Week 3 in Australië. Ik zou graag willen zeggen dat ik al poepie-bruin ben, maar helaas is dat niet waar. Ik krijg steeds meer het idee dat ik in het verkeerde seizoen naar Australië ben gekomen (of naar de verkeerde plek ben gegaan). Paarden uit glibberig natte weilanden halen in de stromende regen was nou niet echt hetgeen ik had verwacht. Oké, ik moet niet te veel zeuren, ik heb ook echt wel kunnen genieten van de zon. En als de zon hier schijnt is het ook gelijk heet en voelt het als bijna 30 graden aan.

Inmiddels wonen we met 4 meiden in de cottage op Peppercorn Park Picton. Dit merk je ook gelijk :p er wordt namelijk ineens hier en daar wat gebitcht en de gezamenlijke koelkast zit bommetje. We zitten nu met 2 Franse meiden en 2 Nederlandse meiden in het huis. Het voelt zo nu en dan een beetje aan als kamp Frankrijk en kamp Nederland. Zeker omdat de Franse meiden de 'breakers' (onervaren 4 jarige paarden) door aan het rijden zijn (nadat deze een maand geleden zadelmak zijn gemaakt) en Sharon en ik bezig zijn met de meer ervaren paarden trainen. Hoewel er veel Engels wordt gesproken, gebeurt het best vaak dat de Franse meiden Frans tegen elkaar praten en Sharon en ik soms iets in het Nederlands tegen elkaar zeggen (de Franse meiden hebben echter wel veel meer gesprekken met elkaar in het Frans dan wij in het Nederlands hebben met bijzijn van de andere).

Ik wil heel graag een super spannende 'avonturen'-blog met ongelooflijk prachtige foto's maken, maar eigenlijk kan dat nog niet echt. Na het werk kookt ieder voor zich, soms wordt er samen een film gekeken, wordt er wat geskyped of we gaan naar de supermarkt in Picton (10 minuutjes rijden). In de supermarkt heb ik trouwens bier gekocht, Heineken pils wat naar mijn verbazing het goedkoopste pils was (helaas geen speciaalbier hier), en dat was duur! Ik heb voor 6 33 cl flesjes $16/€11,38 betaald. M'n behoefte aan een koud biertje was echter te sterk om het te laten liggen :p . Meestal gaat iedereen rond 22:00/22:30 naar z'n kamer en als ik 1 hoofdstuk van m'n boek lees of een film begin te kijken dan ben ik zo moe dat ik wil slapen. Deze fysieke baan valt me een stuk zwaarder dan m'n eerdere paardrij-job op Ameland. Misschien omdat ik ouder ben geworden (hehe :p), maar ik denk vooral omdat ik nu ook echt geconcentreerd paarden aan het trainen ben en het grote deel van de dag aan het dressuren ben (in tegenstelling tot een paard op een strandrit puur gebruiken als vervoersmiddel en toeristische attractie).

Inmiddels rij ik per dag iets minder paarden dan in m'n eerste week (gemiddeld 5 nu). Dat komt doordat het eerdere Franse meisje die ontslagen werd (schijnbaar zijn er heel veel Franse backpackers in Australië) de hele dag door klusjes deed (voeren, paarden halen, poetsen en zadelen enz.). Haar duties zijn nu verveeld onder ons (alle ruiters dus), waardoor er minder tijd over blijft om te rijden. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo erg, want ik vond het best wel vermoeiend om 6-7 (of soms zelfs 8) paarden per dag te rijden. Daarnaast is het ook gewoon wel fijn om even niet geconcentreerd te trainen met een paard en gewoon even hersenloos de paarden te voeren of te vegen.

Afgelopen weekend zijn we op zaterdag naar het strand in Wollongong geweest (uurtje rijden vanaf Picton). Dit was lekker. Fijn om even het terrein af te zijn en met iets anders dan paarden bezig te zijn. Prachtige zonnige dag met zo'n 26-28 graden. Op zondag (eigenlijk dus ook een vrije dag) zijn we wel weer de hele dag met paarden bezig geweest. We deden toen namelijk met 3 meiden van PPP met ieder 2 paarden mee met Jump Club (geen happy hardcore/Patrick Jumpen :p). Dit oefenspringen wordt 1x in de 6 weken in Camden (half uurtje rijden) georganiseerd. Het ging heel goed en de baas was erg tevreden hoe ik ben rondgekomen met beide paarden (voor beide paarden, Lissie en Johnson, de eerste keer in wedstrijd en drukke publiekelijke-situatie). Ik vond dat het heel druk was op Jump Club (de rubriek 60 cm waar wij aan mee deden duurde 4 uur!), maar toen ik dat zei moest de baas (Leone) lachen. Ze vertelde dat het op een normale wedstrijd gebruikelijk is dat er 600 combinaties mee doen! Schijnbaar veel rijke mensen hier dan, want paardrijden is hier echt duur. Een gewone rijles (zoals we die in Nederland op de manege kennen) kost hier met gemak zo'n 100 dollar (ongeveer €70)! (Voor degene die zich afvragen wat een paardrijles in Nederland op de manege normaalgesproken kost; €10-€15). Ik ben ook in de ruitersportwinkel geweest, en daar lagen de prijzen ook veel hoger dan in Nederland. Met flinke korting heb ik daar een witte Pikeur wedstrijdbroek gekocht (van $350/€250 voor $175/€125) + een wedstrijd shirtje ($65/€46). Ik ga dus (als het weer ons niet in de steek laat) met Johnson en Lissie (met ieder) 2 dressuurproeven rijden op 2 april :) . Het plan is om daarna nog 1 week hier te werken en dan zitten m'n 6 werkweken erop. Dan is het tijd om spannende blogs te gaan schrijven over m'n reis door Australië!

Heel misschien gaan we dit weekend naar Syndey, naar vrienden van een van de Franse meisjes, maar dat is nog niet zeker. In het weekend moeten we namelijk aan het eind van de middag (5-6 uur) de paarden eten geven. Misschien kunnen we hier iets anders voor regelen, maar de baas zal hier waarschijnlijk niet heel enthousiast van worden.

P.s.: ik heb m'n eerste echt grote spin gezien! :o Tijdens het parcours verkennen op Jump Club zat er een hele grote dikke zwarte spin op hindernis 3! Ik wilde er een foto van maken maar was helaas te bang dat hij op me zou springen omdat ik dan dichterbij moest komen. Hij was ongeveer net zo groot als m'n handpalm, getsiieee! We zijn toen gauw doorgelopen en zagen de spin een minuut later niet meer :/ . Ik check trouwens nog steeds sinds m'n eerste dag hier of er geen mega spin onder m'n bed zit voor ik ga slapen ^^

See ya!