Laatste blog! Bedankt :)

Cheers mate!

Welkom bij mijn laatste blog :) Ik heb deze blog geschreven toen ik in het vliegtuig zat terug naar Nederland, maar ben nu pas in de gelegenheid om 'm te posten. Nu ben ik weer home sweet home in Nijmegen en eergisteren ben ik met een super mooi spandoek, bloemen en paprika chips ontvangen door m'n familie en vriendlief :) Dat was echt heel erg leuk! Ik ben heel blij om weer thuis te zijn en heb alweer heerlijk gegeten en gedronken. Genieten! Ik begin langzamerhand eindelijk van m'n enorme jetlag te herstellen; daar had ik vrijdag en gisteren echt heel erg veel last van (gek genoeg in tegenstelling van de heenweg toen ik er echt helemaal geen last van had). Oké! Ik ga jullie meenemen door m'n laatste blog :)

Op dit moment dat ik aan mijn laatste blog begin zit ik in het vliegtuig naar Amsterdam. Over iets minder dan 2 uur zet ik weer voet op Hollandse bodem. Ik ben heel blij om iedereen dadelijk weer te zien en weer lekker in m'n eigen huisje te kunnen wonen met m'n eigen spulletjes. Hostels, daar ben ik wel klaar mee! :p De laatste nacht in Australië had ik dan ook een 1-persoonskamer genomen. Was ietsje duurder natuurlijk maar wel fijn om de nacht voor de lange vlucht in een eigen kamer te kunnen slapen. Niet dat van slapen veel is gekomen, want ik was te zenuwachtig dat ik me zou verslapen ofzo.

Ik zal even beginnen waar ik in mijn vorige blog was geëindigd. Ik was toen net aangekomen bij stal Tui Lodge in het mini plaatsje Merryvale, dat naast het mini plaatsje Rosewood ligt. Echt geen hol te doen daar in dat gat (hahah, sorry :p). Naast werken op de stal, eten, drinken, tv kijken en slapen hebben we dan ook niet veel gedaan. Het enige uitstapje was de Country show van Esk. Daar zijn we op het belachelijke tijdstip van 4:00 uur 's nachts naar toe gereden met de trailer met daarin de kleine pony Jamaima voor mij en een van de eigen paarden van Julie genaamd Felix. Na een half uurtje in het donker en de dikke mist te hebben gereden begon de auto ineens te shaken.. Platte band! Daar zit je dan echt op te wachten. Na een half uurtje in de kou te hebben gewacht op de vriend van Julie (ja het was echt heel koud 's nachts..!) konden we na een band vervanging onze trip weer voortzetten. In de ochtenddauw kwamen we aan in het dorpse plaatsje Esk. Daar heeft Julie eerst heel zenuwachtig een lead klasse gedaan met haar paard. Dat betekent dat je gekleed in fancy jurk en Beatrix hoed naast je paard moet lopen in een cirkel met nog wat andere mensen met hun veredelde dier. Na een paar rondjes laat de jury je een stukje rennen naast je paard zodat het beestje gaat draven. Dat zag er bij Julie echt heel grappig en gênant uit, want die strakke jurk stond haar niet heel charmant toen ze met d'r iets te dikke lijf ging rennen ????. Afijn, Julie had de 3e plaats van de 3 deelnemers. Geen hele knappe prestatie dus. Julie gestrest en chagrijnig, maar in ieder geval was dat achter de rug. Toen was het tijd om 6 uur lang te wachten op de Hunter klasse waar ik met pony Jamaima in zou starten. In de tussentijd hebben we gekeken naar al het belachelijke van deze vreemde tak van paardensport. Ik zal even kort uitleggen wat het inhoudt wat Julie als 'sport' beoefend met haar paarden.

Men neme een paard en een ruiter of dikke vrouw die te bang is om op haar paard te gaan zitten en er dan dus maar naast gaat lopen. Men groomt/soigneert het paard tot zo ver dat het motto letterlijk is: 'fake it till you make it'. Even voor de duidelijkheid: alles wat ik hier zeg is geen grapje maar de waarheid :p al is dat ook voor mij soms moeilijk te geloven. Het doel van deze showwedstrijden is om je paard zo ver op te maken dat het de klasse wint omdat het paard er volgens de subjectieve jury er het mooiste uit ziet. Ik heb echt met open mond staan kijken naar hoe Julie onze paarden opmaakte en hoe de andere paarden erbij liepen. En ik heb het hier dus echt over opmaken hè mensen! :p Wat je doet met je paard? Smeer met een doek een soort zwarte substantie rondom de ogen (echt heel veel, zo veel dat je het ziet omdat het er super onnatuurlijk uitziet en dat maakt niemand wat uit). Smeer dit spul ook op de knieën en onderbenen en mond. Vind je dat je paard toch niet zo'n mooie kleur van zichzelf heeft? Geen probleem, dan verf je je paard gewoon met een permanente verf! Kan allemaal. Oké even denken.. Wat doen we nog meer? Ohja, een dikke nepstaart. Ik heb het nagevraagd maar werkelijk ieder paard op de wedstrijd had dit. Naast deze nepstaart die het plaatje wat mooier maakt dan het werkelijk is bestaat er ook nog zwarte nagellak die in volle overvloed door iedereen ongegeneerd gebruikt wordt voor de hoeven van hun paard (zwart is mooier dan soms een natuurlijk hoef hebben die geelachtig is). Naast al dit geblabla scheer je alle tastharen van het paard z'n hoofd en scheer je z'n oren helemaal uit (dit is verboden in NL en misschien zelfs wel in heel Europa). Ohja en als je je paard op de wedstrijd niet kunt houden omdat je niet zo goed kunt paardrijden dan gooi je er gewoon wat doping in. Helaas zelfs met een showwedstrijd vinden ze dit nodig. Ik heb een knappe prestatie geleverd door 3x de 1e prijs + de kampioenstitel te behalen, en dat terwijl het m'n eerste showwedstrijd was. Het mooie van het verhaal is dat ik mijn enige tegenstander was... ???? Echte competitie dus. Wel mooi wat prijzengeld binnengehaald waar we daarna van zijn gaan lunchen :p Overigens ik heb niet naast de pony gelopen, ik heb gereden. Rondjes stappen, rondjes draven en rondjes galopperen totdat de jury genoeg heeft gezien en ze het paard van dichtbij gaat bewonderen. Bij een serieuze strijd laat de jury de beste ruiters van de groep nog een work-out doen waarbij je een paar simpele oefeningen laat zien. Iedere sukkel kan hier aan mee doen dus! :p Als je maar investeert in 'Fake it till you make it', anders kun je beter gelijk je spullen pakken en naar huis gaan.

Op het moment dat je denkt dat je alles in een bepaalde sport wel gezien hebt viel ik m'n laatste weekje Down Under echt van de ene in de andere verbazing. M'n laatste week is niet super fantastisch geweest helaas. Ook niet slecht hoor, ik heb iedere dag meerdere paarden gereden (ik was zo goed volgens de baas dat ik op een gegeven moment ook de paarden van het andere meisje genaamd Julia moest gaan rijden; arme meid). Julia is een Duits meisje van 18 met een behoorlijk heftige jeugd. Ik zag op haar armen en benen overal littekens die ze zichzelf had aangedaan. Ze was best stil en ingetogen en heel erg onzeker. Ze vertelde dat haar moeder in een coma was geraakt toen ze net 2 weken in Australië was. Haar moeder leed al een hele tijd aan ongeneeslijke kanker. Haar moeder lag deze week na nog 6 weken nog steeds in een coma en Julia stond voor de zware beslissing om te zeggen of ze de stekker eruit moesten halen of haar als een kasplantje moesten laten leven. De arme meid is het enige familielid die over is en daarom stond zij met haar 18 jaar alleen voor deze keuze. Met haar vader had ze al jaren geen contact meer en ze heeft een paar jaar in een weeshuis gewoond omdat de toenmalige vriend van haar moeder gewelddadig was. Ze moest in de komende week deze beslissing gaan maken en zat te twijfelen of ze terug naar Duitsland moest gaan, tot ze ineens woensdag een telefoontje kreeg dat haar moeder was overleden... Shit. Ik wist echt niet goed wat ik moest doen want ik kende haar helemaal niet goed en ze is ook niet echt iemand die zegt wat ze wil. Ze hield zich erg sterk en besloot tegelijk met mij weg te gaan van Tui Lodge omdat de baas Julie haar echt als een hond behandelde. Ik vond het echt super zielig voor haar. Toen ze Julie huilend het bericht vertelde dat haar moeder was overleden dacht ik dat Julie de laatste 2 dagen wel wat softer voor haar zou worden, maar niet dus... Ze bleef op haar blaffen en Julia gaf geen kick. Ik heb geprobeerd haar zo goed mogelijk te 'verdedigen' als Julie telkens weer naar me kwam om slechte dingen over Julia te zeggen, maar het gaf geen effect. Helaas is dit niet echt een super tof verhaal om te lezen, maar het was nou eenmaal wel de werkelijkheid.

Ik zal nog kort even vertellen over mijn weekje daar en dan eindigen met leuke dingen, want zo mijn laatste blog eindigen is ook niet gezellig ;). Zoals ik vertelde vond Julie mij een erg goede ruiter en daardoor had ik een goede week op de stal. Ze heeft maar een enkele keer onredelijk tegen me geschreeuwd en me onterecht beschuldigd voor dingen die ik niet gedaan had, dus ik heb teruggeschreeuwd en dat bleek zijn vruchten al snel af te werpen :p. Per dag heb ik ongeveer 3 paarden getraind, stallen uitgemest en paarden gevoerd. Julie is zelf zo lui dat ze eigenlijk vooral op d'r bed ligt te eten en te zeuren en series kijkt terwijl wij het werk doen. Het was best wel een tering zooi in en rondom het huis en de weilanden. Honden, katten en kippen (?!) door het huis, overal haren en het goorste ever: insectenhollen in het huis iiiieeeeuuuww. Omdat ik dus al snel last begon te krijgen van m'n huisstofmijtallergie, verhuisde ik na een paar dagen naar de caravan buiten. Deze stond zo scheef dat ik in de nacht een paar keer m'n dekens van de grond moest rapen. Het was 's nachts zo koud dat ik er wakker van werd omdat m'n gezicht zowat bevroren was. Maargoed. Het was verder niet echt heel hard werken, vooral ook veel chillen en met de leuke honden spelen. Julie was zoals ik zei zo lui dat ze telkens met lunchtijd besloot dat we wel even dik 2 uur niks konden doen. Die gebruikte ik dan ook goed om lekker even te gaan zonnebaden. Aan het eind van de week vroeg Julie me nog een paar keer of ik m'n vliegticket niet kon verplaatsen naar een latere datum (hell no, was allang blij dat ik daar weg kon haha). Ze gaf me een envelop toen ze ons op de trein zette en later zag ik daar een aardige bedankkaart met $100 in zitten. Dat is altijd fijn natuurlijk! :) Eigenlijk zou ik alleen werken voor accommodatie en voedsel dus dit was een mooie bijkomstigheid.

Ik heb in de 3 maanden dat ik in Australië ben geweest veel verschillende dingen gezien en meegemaakt. Een groot deel van m'n reis heb ik doorgebracht op een paardenstal, maar dat was natuurlijk toen ik zo'n 8 jaar geleden het idee kreeg om deze reis te maken ook een van de hoofdredenen. Veel mensen die ik tegen ben gekomen zeggen verbaasd tegen me dat 3 maanden echt heel kort is, maar voor mij was het perfect. Voordat ik deze reis begon wist ik echt nog niet goed of 3 maanden lang of kort zou zijn, maar ik ben hartstikke tevreden zo. Naar mijn gevoel heb ik veel van Australië gezien en ik vind het super dat ik m'n reis op veel verschillende manieren beleefd heb. Werken op een paardenstal en leven en wonen in een typisch Australisch dorpje met niks geen toeristische blabla, in vrijheid rondreizen met een campervan, dagen met mega showers (bakken met regen!), nachten in de bijna vrieskou en zonovergoten zonnebrand dagen, reizen als een echte backpacker tussen alle andere backpackers in gore en minder gore hostels, lange busreizen, veel mensen ontmoeten van overal ter wereld, geldissues (hoort er toch ook bij :p), lekkere olijven-heerlijke gerechten-een goede kop koffie-lekker en betaalbaar bier-curry en paprika chips missen, je eenzaam en totaal aan de andere kant van de wereld voelen, omgaan met grote tijdsverschillen, slechte verbinding en lange Skype gesprekken, en last but zeker not least: genieten van de prachtige natuur en het grote aanbod aan wildlife spotten!

Oké ik ga me klaar maken voor landing :)

Tot snel in reallife en bedankt voor het lezen van al m'n blogs! Ik hoop dat je het leuk vond ????

X Hannah.

East Coast 2 - the end!

Lieve trouwe lezer :),

Na de behoorlijk lange busreis van Airlie Beach naar Rainbow Beach kwam ik gaar aan om 07.40. Ik heb niet bepaald kunnen slapen in de bus en toen ik aankwam bij het hostel moest ik nog 3 uur wachten voordat ik kon inchecken. Ik kon gelukkig lekker chillen in een hangmat en heb daar maar wat series gekeken. Na het inchecken en een lekkere douche ben ik het mini plaatsje Rainbow Beach gaan verkennen. Niet bepaald veel te doen. Het strand was wel mooi, maar naar mijn mening een beetje overrated. In de verte zag je duinen met geel en rood zand wat wel mooi was, en op het strand zelf had je een strook zwart zand wat ik nog nooit eerder op een strand gezien had. Mooi glinsterend zand dat wel. Helaas stond er best wel wat wind en was het niet super warm, waardoor ik maar een uurtje op het strand heb gelegen. Toen besloot ik maar ergens pizza te gaan eten. 's Avonds ben ik de Canadezen die ik eerder in Cairns had ontmoet nog tegenkomen en hebben we een kopje thee gedronken in het hostel. Niet veel gedaan dus maar daar was ik ook te moe voor. Tijd om naar bed te gaan! Dat viel helaas niet mee.. Mijn tent zat vooraan in het hostel en recht naast de plek waar de mensen op bankjes konden chillen en de hele dag harde dance muziek werd gedraaid. Nou ben ik sowieso al niet zo'n fan van dance muziek, maar al helemaal niet voor 12 uur lang terwijl je wil slapen (ik ben hiermee niet aan het overdrijven..!). Een paar stomme Nederlandse jongens hebben tot 4 uur 's nachts super hard muziek afgespeeld via de speakers van het hostel en ze stonden recht voor m'n tent als een stelletje kleuters te schreeuwen. Ik ben een paar keer naar buiten gegaan om te vragen of ze wilde ophouden en de medewerkers van het hostel die in de tent naast mij sliepen hebben dat ook gedaan. De jongens luisterde echter niet en bleven maar doorgaan.. Ik ben echt ontzettend blij met de oordopjes die me iedere nacht meer en een betere slaap bezorgen, maar hier konden ze helaas niet tegenop. Na 04:00 kon ik eindelijk een beetje slapen, en toen ging 4 uur later alweer de wekker die me wakker maakte voor m'n 3-daagde Fraser Island tour.. Dit hostel heb ik na deze voor mij 2e nacht met nauwelijks slaap echt een hele slechte recensie gegeven :p

Goed! Tijd voor Fraser Island. Voor deze 3-daagde tour heb ik $400 neergelapt, want het moest volgens de backpackers die ik heb gesproken echt de moeite waard zijn. Ik merkte al gauw dat ik de enige was in onze touringgroep die van boven naar beneden reist. Ik was namelijk de enige die al in Rainbow Beach was, de rest van de groep (iedereen excl. Hannah El Fassi) moest die ochtend nog van Noosa (een plaatsje 2,5 uur onder Rainbow Beach) met een bus naar boven reizen. Helemaal 'Remi' kreeg ik die ochtend dus een briefing in de garage waar vandaan we zouden vertrekken. Na de eenzame briefing kwam de groep van 30 backpackers in een grote bus aan. Dat was even slikken voor mij, want zij hadden de avond ervoor diezelfde briefing al gehad in Noosa. Ik voelde me toen even behoorlijk buiten de boot vallen en was bang dat de groep al gebond was en het voor mij moeilijker zou zijn om me ergens tussen te wurmen. Gelukkig viel dat wel mee. We werden in groepjes van 4 over de 4 wheel drive auto's verdeeld waar we 3 dagen lang mee over het eiland zouden gaan crossen. Helaas had de tourguide me ingedeeld in zijn auto, die bestond uit allemaal meiden die niet wilde rijden. Hij had mij dus over het hoofd gezien toen we onze hand op moesten steken bij de vraag 'wie wil er chauffeuren tijdens de Tour?'. Toen ik dit aankaartte bij de tourguide zei hij dat ik bij de eerste stop maar bij de andere auto's moest gaan vragen of er iemand met me wilde ruilen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan.. Met goede moed ging ik de groepjes af en helaas pindakaas wilde niemand met me ruilen! En dit terwijl er in alle auto's maar een paar chauffeurs zaten en voor de rest mensen die niet wilde rijden. De reden dat niemand wilde ruilen was dat ze (in dat uur...) al een super hechte groep waren en het te gezellig vonden in hun eigen auto. Ik zei tegen de tourguide dat niemand wilde ruilen en toen mompelde hij wat met dat 'we' wel zouden regelen dat ik ergens op de tour zou mogen rijden. Nou goed.. Dat ging niet soepel. Gelukkig was de groep meiden van mijn auto wel erg gezellig.

Tijdens de tour zijn we naar verschillende meren gegaan. In de zee mochten we wederom niet zwemmen want dit keer zat deze vol met haaien. Bovendien was de zee rondom het eiland heel ruw en zou je zo meters de zee in worden getrokken waarna je dus verpeuzeld zou worden door de haaien. Een grote domper van de tour was dat het 3 dagen lang slecht weer was. Het is continue bewolkt geweest en het heeft best veel geregend. Het was niet koud, maar door de bewolking waren de uitzichten op de wateren echt een stuk minder mooi dan wanneer de zon vrolijk had geschenen. De laatste dag van de tour hebben we zelfs met een groepje meiden besloten om niet naar Lake Wabby te gaan omdat het toen heel hard aan het stormen was. Dan is er niet veel aan om 2,5 km door zwaar en nat zand te lopen en vervolgens te gaan zwemmen in een meer. De eerste en tweede dag zijn we dus een paar highlights van het eiland gaan bezoeken. Hier reden we in een kudde van 4 grote Land Cruisers 4WD's over het strand naar toe. Als eerste hebben we Lake Mckenzie bezocht. Dit was een mooi meer met erg puur en wit zand. Het zand was zo zuiver dat je er alles mee kon wassen, zélfs je tanden. Jep, ook ik ben zo idioot geweest om dat te proberen haha. Ik dacht dat ik daarna de hele dag nog zand tussen m'n tanden zou voelen, maar na het zand-tandenpoetsen je mond te hebben gespoeld met het pure water uit het meer voelde je tanden eigenlijk erg glad aan en had je geen korreltje zand meer in je mond! Dat komt dus omdat het zand zo fijn is. Verder hebben we ons lijf nog even een goede scrubbeurt gegeven en hebben sommige mensen hun haar ook met het zand gewassen. Er was een verhaal van een man met zwarte tanden die een keer zijn tanden heeft gepoetst met dat zand, en daarna had hij witte tanden. Vandaar dat tot op de dag van vandaag iedere dag honderden mensen zijn voorbeeld volgen :p.

Na Lake Mckenzie zijn we naar de rots genaamd Indian Head gegaan. Men zegt dat het eiland met de inmiddels oppervlakte van 120 km lang en 55 km breed zijn oorsprong heeft verdiend aan deze rots. We hebben de rots beklommen en boven genoten van het wijde uitzicht op zee. In de verte konden we nog een waterschildpad zien dobberen. Helaas hebben we de hele tour geen haaien kunnen spotten. Het verhaal van Indian Head is dat de 'eerste' (blanke) ontdekker van Australië, Captain James Cook, eenmaal aangekomen op Fraser Island iets nieuws zag, namelijk een aboriginal. In die tijd noemde ze veel nieuwe dingen waarvan ze niet wisten wat of wie het was een 'Indian'. Na deze beklimming hebben we geluncht waarna we naar het scheepswrak genaamd Maheno zijn gegaan. Dit was gaaf om te zien. Het grote schip ligt daar al meer dan 100 jaar en is toentertijd per ongeluk op het eiland gestrand. Ze konden het schip niet meer verplaatsen door de cycloon en het werd een scheepswrak. Omdat het eiland (nu nog) vol zit met wilde honden genaamd Dingo's, hebben de zeelui die toen op het schip zaten besloten om op het schip te blijven. Na daar een tijdje te hebben geleefd zijn ze door een reddingsbrigade opgehaald (geen heftig verhaal dus verder). Tijdens WO1 is het schip gebruikt als ziekenhuis voor gewonde soldaten. In WO2 is het schip gebruikt als bombing practice. In de loop der jaren is het schip heel snel verzakt in het zand en beschadigd door het zoute zeewater. Ze zeiden dat we een van de laatste duizenden mensen zullen zijn die het scheepswrak nog konden bewonderen, zo snel is het aan het vergaan. Na het scheepswrak keerde we terug naar het hotel waar we tijdens de tour verbleven. Ik kon tijdens de boeking aangeven of ik in een tipi tent wilde slapen of in een hotelkamer. Ik koos toen voor een tipi omdat ze zeiden dat we op het strand zouden slapen en dat leek me wel avontuurlijk. Dat was echter niet het geval. Het was wel dicht bij het strand, maar wel achter een stukje bos en een hekwerk.. Dus je had alsnog niet het gevoel dat je op het strand aan het kamperen was. We sliepen naast de hotelkamers in de tenten en het matras dat op de grond lag was zo dun dat ik net zo goed direct op de grond had kunnen slapen. Weer een nacht met nauwelijks slaap dus.. De volgende dag ben ik aan de tourguide (die overigens nog steeds niet had geregeld dat ik zou kunnen rijden in een van de auto's; dat moest ik zelf maar regelen) gaan vragen of ik in een bed mocht slapen in een hotelkamer omdat ik al 3 nachten nauwelijks aan slapen toe was gekomen. Hij zei dat ik dat zelf moest regelen omdat hij bang was dat meer tipi bewoners dat dan zouden willen. De enige kamer waar nog bedden vrij waren was die van 3 grote en grofgebekte Ierse kerels. Ik voelde me niet echt op m'n gemak om daar te gaan slapen en was bang dat ik dan alsnog niet aan slaap toe zou komen. Toen hebben we met een paar meiden besloten om een matras uit hun kamer te stelen en die op hun gezellige kamer te leggen. Eindelijk had ik dus een nacht met normale slaap! :) Dag twee hebben we nog wat meren bezocht en zijn we naar een grappige (en koude) ondiepe regenwater rivier gegaan. Ze zeiden dat het water zo goed gezuiverd was in die rivier dat je het kon drinken. Dat heb ik niet gedaan, maar ik ben wel diehard in het ijskoude water in de stromende rivier gegaan. We hebben als een krokodil op onze buik door de rivier gezwommen. Door de stroming kon je je laten meevoeren tot het eind. Daarna snel een handdoek om en omkleden want het was alweer aan het regenen! Op dag 2 heb ik ook nog even in een van de auto's mogen rijden over het strand. Ik vond het eigenlijk niet zo leuk als ik dacht en heb uiteindelijk daardoor ook niet heel lang gereden. Wel blij dat ik het even heb ervaren. Het was best wel moeilijk om met zo'n grote volbeladen Cruiser door het zware zand te rijden.

Eenmaal weer op het vaste land aangekomen zijn we per bus naar Noosa gegaan. 's Avonds hadden we nog een afterparty wat wel gezellig was. De volgende dag is bijna iedereen van de groep richting het noorden gegaan voor hun Whitsundays tour, die ik natuurlijk al gedaan had. Ik ben nog een dagje in Noosa gebleven en heb daar met 2 gezellige Franse meiden, 1 Duits meisje en 1 Spaans meisje van ons auto-groepje op het strand gelegen (nu wel goed weer uiteraard..), geluncht en gebbq't en de zonsondergang vanuit een mooi look out punt bekeken. De dag erna (maandag) was het voor iedereen, dus ook voor mij, tijd om Noosa te verlaten. Ik weer in m'n up richting het zuiden naar Brisbane, de eindbestemming van mijn reis door Australië. In Brisbane heb ik wat door de stad gelopen en heb ik koffie gedronken met een lekker stuk cheesecake. Dat was voor mij de payback voor de tiramisu toetjes die stomme mensen van me hadden gestolen in het hostel in Noosa. Je moet alles op slot doen hier, zelfs je eettas! Gisteravond ben ik gaan uiteten bij een Jamie Oliver Italian restaurant in Brisbane. Ik bestelde een broodplankje met tomatentapenade en een spaghetti carbonara. Het was lekker maar veel te zout. Ik heb er bijna 1 liter water bij gedronken, zo zout was het. Toen de ober me vroeg of alles naar wens was geweest zei ik dat het wel lekker was, maar veel te zout. Hij ging zich gelijk verontschuldigen en bood me een gratis dessert aan. Als trouwe Nederlander ging ik op het aanbod in, en direct daarna kwam de manager nog vragen wat er aan de hand was. Ik zei weer dat ik het erg zout vond en toen zei hij dat ze altijd veel zout bij de pasta doen als ze het koken, maar dat de kok misschien was uitgeschoten. Hij vroeg of ik een nieuwe pasta wilde maar ik zat daar echt te vol voor. Hij drong erop aan dat ik een gratis dessert kreeg, dus die kreeg ik. Twee bolletjes vanille ijs met kleine merengues, verse aardbeien en aardbeien saus. Ik zat eigenlijk echt te vol voor dit toetje en had die middag dus al cheesecake gegeten, maar ik moest het uit beleefdheid wel even opeten. Met een volle buik kreeg ik de rekening en ik zag dat ze me niet alleen het dessert twv $13 cadeau hadden gegeven, maar ook nog geld van de pasta hadden afgehaald. Uiteindelijk hoefde ik voor dit 3-gangen diner dus maar $16 te betalen, wat gelijk staat voor ong. €10! ???? Ik denk niet dat veel mensen kunnen zeggen dat ze in een Jamie Oliver restaurant een 3-gangen diner voor een tientje hebben gegeten haha.

Na een goede nacht slaap met een volle buik heb ik gisteren de trein gepakt naar Rosewood. Daar werd ik opgehaald door Julie, de eigenaresse van de stal Tui Lodge waar ik de komende week ga werken in ruil voor accommodatie en eten. Een aardige en een beetje lompe vrouw haha. Je moet een beetje raar blijven om staleigenaar te zijn blijkt maar weer. Vanochtend heb ik 2 paarden gereden, waarvan er 1, Jamaima, echt super klein was! Julie zei dat ze deze week foto's van me zal maken dus jullie krijgen me te zien op de little pony. Ze is echt zo klein dat ik vroeg of ik niet te groot voor d'r zou zijn. Volgens Julie was dat niet zo dus ik ben er maar op gegaan. Ze was heel erg voorwaarts en als ik d'r in galop wilde laten gaan schopte ze naar m'n been omdat ze het niet leuk vond. Verder ging het goed en Julie heeft zelfs aan me gevraagd of ik d'r zaterdag wil uitbrengen op een show :) Leuk! In m'n volgende blog zal ik jullie verder bijpraten over m'n ervaringen in Tui Lodge.

Over 1 week zit ik al bijna in het vliegtuig! :D

X Hannah.

East Coast 1 - Cairns/Arlie Beach

Zon! :D Dat maakt me blij. Ik begin iets meer een kleurtje te krijgen die te verwachten valt bij een reis Down Under. Met zo'n 25 - 30 graden begint m'n oostkust reis heerlijk. Mijn vorige blog eindigde in Adelaide, de laatste bestemming van ons Campervan avontuur. Zoals dit avontuur bij Apollo met gedoe begon in Sydney, zo eindigde de tour bij Apollo in Adelaide behoorlijk veel sneller en gemakkelijker.

Peperduur is wat me de laatste tijd helaas nogal bezig houdt, en dat terwijl ik continue m'n financiën bij aan het houden ben. Op de een of andere manier vliegt het geld hier gewoon over de toonbank alsof je prins carnaval in de grote optocht bent. Ik ben de laatste tijd daarom nogal basic aan het leven geweest, waarbij ik me probeerde te houden aan het boeken van de goedkoopste hostelkamers, het kopen van het goedkoopste eten in de supermarkt en af en toe ongezond goedkoop fastfood eten zoals een $5 Dominos pizza. Ik kan dus niet wachten om back in Holland te genieten van heerlijke voedzame maaltijden! Omdat ik geen zin meer had om me iedere dag zorgen te maken of ik wel of niet een ijsje, koffie of biertje mocht kopen heb ik besloten dat ik m'n laatste weekje nog ergens ga werken. Tijdens m'n 9,5 uur durende busreiziger van Cairns naar Airlie Beach ben ik dus wat gaan zoeken en bellen naar paardenstallen in de buurt van Brisbane (eindbestemming van m'n Aussie Adventure). Helaas wilde de meeste stallen niemand aannemen voor 1 week, wat ik ook goed begrijp. Gelukkig was er wel één stal die me voor een week wilde laten werken tegen accommodatie en voedsel! :) De stal heet Tui Lodge en de vrouw van de stal klonk erg aardig en enthousiast. Het ligt in het plaatsje Merryvale, 1 uur rijden vanaf Brisbane. De vrouw van de stal zei dat ik paardrijspullen wel kon lenen daar en dat de werkdagen erg relaxed zijn. Het maakt me eerlijk gezegd ook niet uit als ik wel hard moet werken, ik ben allang blij dat ik daar een weekje tussen de paarden mag werken :). Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn en wat ik mag doen (hopelijk laten ze me ook wat paardrijden en niet alleen maar shit klusjes doen).

Omdat ik dus nog een weekje ga werken maakt het m'n laatste 'echte' reisweek ook een stuk fijner. Nu kan ik tenminste gewoon een ijsje kopen als ik daar zin in heb en hoef ik niet iedere dag weer herberekeningen te maken. Dus alsjeblieft, maak je geen zorgen om me als je dat doet na het lezen van m'n geldissues; ik ben juist blij met deze keuze want ik ben al wel een beetje klaar met rondreizen dus ik vind het alleen maar fijn dat ik nog 1 weekje op 1 plek kan blijven hangen. En bovendien is er dan voor mij geen betere plaats dan tussen de paarden!

Op dit moment zit ik weer in de bus naar m'n volgende bestemming; Rainbow Beach. Dat plaatsje staat bekend om de vele kleuren zand op het strand (vandaar de naam;). Ik ben deze nacht super kostenbesparend bezig door de hele nacht (van 17:35 tot 07:40) in de bus te zitten (hoef ik deze nacht dus geen hostel te betalen). Morgenochtend als ik daar aankom zal ik waarschijnlijk wel behoorlijk gaar zijn, maar gelukkig draait het in het plaatsje vooral om het strand, dus dan kan ik m'n dag daar lekker liggend spenderen. Na dat dagje relaxen is het tijd voor de Fraser Island 3-daagse tour. Dan ga ik o.a. in een 4x4 over het strand scheuren, hele mooie stranden zien, dingo's (wilde honden) spotten en op het strand in een tent slapen. Hopelijk heb ik een leuke groep zodat ik de leuke momenten met mensen kan delen ipv alleen met mezelf :p. Tijdens de Whitsundays dagtour die ik gisteren gedaan heb toen ik in Airlie Beach verbleef, viel het me namelijk best wel tegen dat ik alleen was. Ik vond het niet zo leuk dat ik de mooie momenten niet kon delen met iemand. Daarom ga ik jullie nu maar even op deze manier meenemen in de prachtige momenten van het whitsundays avontuur!

Met een speedboat vertrokken we gisterenochtend vanuit Airlie Beach voor een dagtrip naar de Whitsunday eilanden. Ik denk dat er ongeveer 25 mensen op de boot zaten, voornamelijk stelletjes of vrienden-stelletjes. Het was niet per se een backpackers tour (wat ik wel verwacht had gezien het hele dorpje vol zat met backpackers), er zaten ook her en der iets oudere mensen bij. De eerste stop was na een uur varen. We stopten bij een mooie plaats aan de rand van een eiland. Daar konden we de wetsuits aan doen en werd ons instructies gegeven voor het snorkelen. Ik vond het best wel spannend om te gaan snorkelen gezien het m'n eerste keer was en ik het niet heel erg fijn vind om me tussen vissen te bevinden (kijken vind ik mooi, maar ze hoeven me niet aan te raken :p). Het water was 25 graden, super mooi groen/blauw en de temperatuur buiten rond de 30 graden. Een prachtige dag dus! We sprongen in het water en het snorkel-uur ging van start. Als een eendje op het water dobberde ik rond (alleen dan natuurlijk wel met m'n hoofd continue in het water). Het duurde nog geen minuut voordat ik de eerste vissen had gespot. Ik had niet verwacht dat er zo veel vissen in het water zouden zitten! Echt overal boven en langs het koraal kon je vissen spotten. Van hele grote schollen kleine visjes (waar ik soms onderdeel van uitmaakte) tot grote exotische vissen met felle kleuren die tot wel 50cm groot waren. Ik vond het echt prachtig om te zien! Niet alleen de vissen, maar ook het koraal. Het Great Barrier Reef is inderdaad niet meer zo fel gekleurd als op de plaatjes (hoe het vroeger was), maar ik vond het wel erg mooi om te zien. Heel gaaf om de verschillende vormen koraal te zien, en sommige stukken waren mooi paars of goudkleurig. Als klap op de vuurpijl (hier had ik stiekem heel erg op gehoopt deze te mogen spotten), 'zwom' ik tijdens het snorkelen ineens oog in oog met een mega waterschildpad! Ik maakte op dat moment zelfs een wauw-geluid door m'n snorkeltuig heen haha. Het was echt zo fantastisch mooi, dat ik het zelfs moeilijk vind om in woorden uit te drukken. Af en toe kwam de schildpad boven water om adem te halen, en dan ging ik ook even boven water kijken. Heel groot hoofd! De schildpad leek zich niet zo druk te maken om de mensen in het water en zwom gewoon in alle rust, kalmte en sloomheid een beetje rond. Ik heb 'm een heel stuk gevolgd en op een gegeven moment kwam hij recht op me af zwemmen. Toen heb ik me in rare bochten gewurmd om meneer schildpad z'n ruimte te geven.

Na het snorkelen gingen we naar het meest bekende look out punt van de Whitsundays. Het was echt (wederom) onbeschrijflijk prachtig. Het leek wel een surrealistisch schilderij zoals het ongelooflijk lichtblauwe heldere water zich in bochten met het parelwitte zand om de eilanden legde. Na deze adembenemende momenten legde we na weer een stukje varen (waarbij ik nog een waterschildpad heb kunnen spotten) de boot aan bij Whiteheaven Beach. De naam doet echt eer aan, want het zand was parelwit en je kon tot meters ver de witte zandbodem in het water zien. Het water was zó helder dat je je voeten nog super goed kon zien als je al tot je kin in het water stond. Het waren echt het mooiste wateren en stranden die ik ooit gezien heb (en waarschijnlijk die ik ooit ga zien). Het zand behoort tot de meest fijne zandsoorten op aarde en het is daarom zo uniek dat je $30.000 boete moet betalen als je het zand steelt (en met stelen bedoel ik ook een onschuldig klein beetje meenemen). Een ander grappig feitje aan het pure zand was dat het niet heet kan worden (zelf niet als de zon er met 40 graden op schijnt). Daarnaast schijnt het zand goed voor je huid te zijn (zuiverend) en daarom smeren sommige mensen zich helemaal in met het zand. We hebben op Whiteheaven Beach 2 uur mogen chillen en we hebben daar ook nog een lekkere lunch gekregen op de boot (incl. oesters). Het was een dure dagtour, maar ik vond het zeker het geld waard!

Ik ben niet heel erg chronologisch aan het schrijven, dus hopelijk is het nog goed leesbaar :p. Mijn oostkust reis begon namelijk in Cairns. Daar heb ik van dinsdag t/m zondag gespendeerd en vooral veel gerelaxed. Het was een leuk stadje met veel backpackers. Omdat het strand en de zee in Cairns al bezet is door krokodillen, is het niet toegankelijk voor mensen. Ik hoorde een eng verhaal dat er een jonge vrouw met te veel alcohol op een paar weken geleden toch het strand op is gegaan en daar toen het water in is gesleurd door een krokodil :o... Dood. Dus ik heb het maar veilig bij de Lagoon gehouden. Dit was een gratis zwembad(klein look-a-like strandje) met uitzicht op de echte zee. In Cairns hadden we 2 aardige Canadese kamergenoten waar ik donderdag mee naar de watervallen ben gegaan en vrijdag naar het regenwoud. Zij hadden een auto dus op die manier kon ik toch de highlights bezoeken zonder een dure dagtour te hoeven boeken. Het was heel leuk en ik heb voor het eerst onder een waterval gezwommen :). De tweede waterval waar we heengingen (Josephine Falls) was zo gevormd dat het een natuurlijke waterglijbaan was geworden! Echt super gaaf en heel leuk om daar als een Teletubbie meerdere keren vanaf te glijden. In het regenwoud was ook een stuk in de rivier waar we hebben gezwommen, en daar zat een stroomversnelling in waar je in kon springen. Dan moest je wel met je voeten naar voren zodat je je daarna vast kon zetten tegen een steen die in het water lag (deed je dat niet dan stortte je niet ineens van een waterval met meters naar beneden hoor ;). Het laatste coole ding dat ik gedaan heb in Cairns was het spotten van de flying foxes (oftewel vleerhonden). Er waren er echt wel honderden van en iedere dag vlogen ze op een bepaald tijdstip van de ene kant van het stadje naar de andere kant. Ik ben echt onwijs blij met m'n super camera die echt gemaakt is voor dit soort momenten waarbij ik een mega zoom-in nodig heb. We zagen namelijk een flying fox in de boom hangen van ver weg, en ik heb er echt een prachtig gedetailleerde close up foto van kunnen maken! Heel erg gaaf om die grote beesten in het echt te zien. En geloof me, ze zijn echt heel erg groot..! Google ze gerust; zo zagen ze er in Cairns ook uit! :o :)

Oké, nu is het tijd om een beetje tv te kijken op de IPad en dan ga ik eens proberen om zittend te slapen in deze bus met irritant hard gorgelende buschauffeur.

Bedankt voor het lezen maar weer, en tot de volgende keer!

X Hannah.

Van Melbourne naar Adelaide

Hi mate,

'How are you going?' 'I'm fine thanks, how are you?'... Wat zijn de mensen hier toch aardig! En dan bedoel ik niet alleen de vraag of alles goed gaat die werkelijk iedere Australiër (jep, ook de kassa medewerker) aan je stelt. Iedereen is erg behulpzaam, sociaal en aardig in dit land. Sta je ergens je grote campervan midden in Adelaide in te parkeren, dan staat er wel iemand langs de kant die je aanwijzingen geeft zodat je geen brokken maakt. Sta je peinzend naar je kapotte gastank te kijken? Dan komt er wel iemand naar je toe om je te helpen dit te fixen. Wat willen ze hiervoor terug? Niks!Kortom: Australiërs zijn aardige en behulpzame mensen.

Afijn. Inmiddels zijn we aangekomen op onze eindbestemming Adelaide. De vorige keer toen je m'n blog las waren we bijna in Melbourne. Laat ik voor de goede verhaallijn teruggaan naar dat moment... Als ijsklontjes stapten we op onze tussenstop van Canberra naar Melbourne uit onze campervan die op dat moment 2 graden Celsius aangaf. Tja.. Dat had ik ook niet verwacht toen ik dacht aan Australië. Je kon onze ademhaling zien in de kou. Na het fixen van onze gastank ($0,20) konden we onze reis voortzetten naar Melbourne. Nog 356 km te gaan. Eenmaal gearriveerd in Melbourne hebben we onwijs gechilled op onze luxe (en wonderbaarlijk goedkope) camping met jacuzzi en sauna. Na een paar dagen geen douche en de inmiddels verzamelde stinkende kleren konden we hier dus weer even lekker een goed weekend opladen. Melbourne was een drukke stad met een echt urban gevoel. Mega veel street art (hele straten vol met graffiti) en honderden koffietentjes, sushibars, cocktailbars, studenten en niet te vergeten: Aziaten!! Manman het lijkt hier serieus soms wel alsof je in Azië terecht bent gekomen. Het viel me op dat je in Melbourne t.o.v. de andere grote steden zoals Sydney, Canberra en Adelaide echt nog veel meer Aziatische horeca hebt.

Voordat we vanuit Melbourne aan de Great Ocean Road begonnen zijn we naar Philip Island gereden om wilde pinguïns te spotten. Het houdt maar niet op met de gave wilde dieren die je in dit land kunt spotten! Toen de zon onder was kwamen ze stiekem uit de zee gezwommen; de kleinste pinguïnsoort ter wereld. Het was echt het meest schattige wat ik ooit heb gezien. De pinguïns kwamen terug van hun dagje zee met volle maagjes en eten voor hun partner. Ze kwamen pas toen de zon onder was zodat de grote roofvogels hun niet zouden zien. Omdat ze veilig het strand over wilde steken om terug naar hun partner te gaan, verzamelde ze zich in groepjes van ongeveer 10. Als ze genoeg moed bij elkaar hadden geraapt sprinten ze zo snel ze konden in hun groepje de veilige duinen in. Dat was echtwaar ontzettend aandoenlijk om mee te maken!

Het hoofddoel van onze reis was natuurlijk de Great Ocean Tour doen. Onze Great Ocean Tour ging alleen niet helemaal volgens plan. Het was de bedoeling dat we vanuit Melbourne in 4 dagen via de Great Ocean Road en daarna via het berggebied de Grampians naar Adelaide zouden reizen. Toen we aan de Great Ocean Road begonnen bleek het behoorlijk slecht weer. Van de prachtige blauwgroene oceaan was door de regen en bewolking weinig te zien. We besloten na een klein stukje van de weg maar gelijk door te rijden naar het bergachtige natuurgebied de Grampians. Daar was het namelijk wel beter weer op dat moment. Helaas wel 3,5 x 2 = 7 uur omgereden door de regen. De vele regenval heeft echter 1 positief punt: de watervallen zijn nu overal gigantisch (waar er in de hete zomermaanden maar een pis-straaltje te zien kan zijn). De Grampians waren echt prachtig. We hebben op uitkijkpunten gestaan waar je echt kilometers de bergen in kon kijken. Er hingen nog wat laaghangende wolken, maar dat maakte het uitzicht juist gaaf. Zoals ik zei; de watervallen zijn nu gigantisch, en laat ik nou net heel erg van watervallen houden! We hebben de McKenzie falls bekeken en dat zag er echt uit alsof je in Google het woord 'waterval' intypte. Oké.. Dan krijg je wel heel overdreven mooie en veel uiteenlopende voorbeelden.. Maar het punt is dat het een prachtige waterval was :) Na onze natuurbewonderingen was het weer eens de hoogste tijd om het edele dier te beklimmen. We kunnen natuurlijk niet langer dan 2,5e week zonder! We kwamen op een avond aan bij een typisch Australisch western ingerichte stal, waar we de volgende dag een rit van 2,5 uur door de Grampians gingen maken. Daar hartelijk en warm ontvangen met een heerlijke openhaard, hebben we de avond vertoefd met marshmallows en wijn. De volgende ochtend hielpen we de paarden uit de weilanden te drijven met de 4x4 van de begeleider en hebben we de beestjes gevoerd. De rit was erg mooi. We bleven tijdens de rit op zijn landgoed wat bestond uit 5000 hectares weiland en bos. Niet al te weinig dus! Gezien Sharon en ik de meest gevorderden ruiters van de groep waren (zelfs naast de begeleider..) mochten we telkens door rijden tot het volgende stop bord wat dan 1 tot 2,5 km verderop stond. Zo konden we genoeg uit de rit halen en hoefde we ons niet aan te passen aan de beginners. We hadden $100(ong. €70) voor de rit betaald dus dan wil je natuurlijk wel iets uit je rit kunnen halen (paardrijden is erg duur in Australië!). De begeleider bedankte ons na de rit nog voor de manier waarop we zijn paarden hadden gereden. Dat hoor je ook niet vaak als je ergens een rit hebt gemaakt. We kregen nogmaals verteld dat we het voor de 'Dutchies' weer eens waargemaakt hadden door de nummer 1 in de wereld qua rij-skills neer te zetten. Oké; genoeg ophemeling.

Uiteindelijk zijn we via de Grampians weer terug gereden naar het begin van de Great Ocean Road. Gelukkig was het weer iets beter, maar nog steeds niet fantastisch. We besloten de Tour in 1 dag te doen en 's avonds nog zo ver mogelijk richting Adelaide te rijden. Ik denk dat we iets te hoge verwachtingen hadden van de road.. Het laatste stukje was erg mooi bij de 12 apostelen en daaromheen, en gelukkig hadden we precies op dat stuk ook een mooi zonnetje die het water nog mooier kon maken. De rest van de road was niet mega bijzonder m.u.v. een diersoort die ik nog niet eerder in het wild had gespot. Ik heb het namelijk over de Koooaaallaa! :D Het was echt heel erg gaaf om deze dieren in het wild te spotten. Mijn camera staat vol met prachtige foto's van de koala's, waarvan we er in een stuk bos onderweg echt heel veel hebben mogen zien.

De dag nadat we dan eindelijk de tour hadden volbracht stond in het teken van de campervan inclusief onszelf naar Adelaide brengen. Omdat we in de avond hiervoor ineens bijna geen benzine meer hadden en om 21:00 alle tankstations in de buurt al dicht waren, konden we niet verder komen dan we eigenlijk wilde. Dan maar een gratis kampeerplaats opzoeken, in de bosjes plassen en gaan slapen. Het is tijdens onze roadtrip gebruikelijk om een keurige bedtijd van ongeveer 22:00 aan te houden en op te staan rond 07:30. Klinkt wellicht saai voor sommigen, maar omdat het hier al om 18:00 donker is en rijden in het donker niet handig is met slechte wegen en overstekende kangaroos, hebben we 's avonds in the middle of nowhere met meestal geen bereik en veel kou weinig beters te doen dan vroeg onder de dekens kruipen. Op die manier kunnen we 's ochtends vroeg opstaan om naar een volgende bestemming te rijden of om de omgeving te verkennen waar we zitten en daarna weer naar een volgende bestemming te rijden voordat het weer donker is. Na nog 5 uur rijden waren we dan eindelijk op onze eindbestemming Adelaide. Daar gaan we komende maandag de campervan schoonmaken (we hebben inmiddels 4578 insecten op onze bumper verzameld) en inleveren en daarna nog een nacht in een hostel slapen zodat we dinsdagochtend heel vroeg naar het vliegveld kunnen voor onze vlucht naar Cairns.

Morgen gaan we nog een dagje naar Adelaide om de stad te verkennen. Gisteren hebben we in de stad weer bij een Jamie Oliver restaurant geluncht nadat we er maarliefst 1 uur over hadden gedaan om onze campervan ergens te parkeren. Ik zal mijn lange blog afsluiten met de al dan niet belangrijkste activiteit van mijn reis: de Mcleods daughters tour! :D Die heb ik namelijk vandaag gedaan. Ik zal je niet gaan vervelen met alle ins en outs, want ik weet dat de meeste lezers geen fan zijn. De mede fans krijgen zoals beloofd nog een uitgebreide powerpoint presentatie (kuch kuch Jolien kuch kuch????). Voor mij was de tour in ieder geval echt fantastisch! Samen met nog 2 meiden en de tourguide (die echt ontzettend veel wist te vertellen) zijn we in een auto langs heel veel filmlocaties gereden en hebben we geluncht in het beroemde Gungellan Hotel. Uiteraard koos ik daar voor de Mcleods Daughters burger die niet per se lekker was, maar dat was natuurlijk wel een must. Oké ik ga ophouden met typen want anders ben ik nog een uur aan het typen wat ik allemaal gezien heb en dat interesseert de meeste toch niet :p

Ik spreek jullie weer als ik met een cocktail op het strand onder de zon aan de oostkust zit!

X Hannah.

P.s.: mijn vliegticket terug naar NL is geboekt:

1 juni 12:15 (lokale tijd) --> Brisbane - Shanghai Pudong. Vlucht MU716, aankomst 1 juni 20:20 (lokale tijd).

2 juni 00:45 (lokale tijd) --> Shanghai Pudong - Amsterdam. Vlucht MU771, aankomst 2 juni 06:35 (lokale tijd).

Ik vlieg met China Eastern Airlines en heb goedkoop geshopt voor in totaal €466!

On the road

Hehe, ik ben dan eindelijk in de gelegenheid een nieuwe blog te schrijven! Het typen gaat wat moeizaam, want ik zit op een Franse laptop te typen (mn Frans reisgenootje Marianne was zo vriendelijk me deze even te laten gebruiken). Dus don`t blame me voor de typefouten alvast. Op dit moment zit ik in een plaatsje genaamd Tarcutta. Een nogal klein dorpje dat vooral gezien wordt als locatie waar je een nachtje neerploft op je weg naar Melbourne. Dat is dus ook precies wat wij hier doen; avondeten en slapen. En een duur en minder lekker pils drinken natuurlijk ;)

Inmiddels zijn we 1 week en 1 dag met onze campervan onderweg. Het leven in een campervan bevalt opzich goed, al mis ik het comfort van het continue hebben van een normaal bed met goed matras, voldoende kraanwater dat niet zo erg naar chloor smaakt, ruimte om je kont te keren(!) en het hebben van oplaadpunten voor onze moderne elektronische apparaten. Verder is het prima en mag ik niet zeker niet klagen, want ik ben een super mooi land aan het verkennen met 2 gezellige meiden!

Om even bij het begin van mijn reisavontuur te beginnen gaan we terug naar zaterdag 15 april (dat was namelijk mijn eerste reisdag na het werkavontuur met de paarden). Op die mooie zaterdag begonnen we onze reis in een backpackers hostel genaamd Base in Sydney. Hier kwamen we als pakezels aan nadat Sharon en ik al een pakket van 10kg hadden gedropt bij het postkantoor dat de reis naar Nederland alvast mag gaan maken. Al onze paardrijspulletjes hebben we tijdens het reizen namelijk niet nodig en dit neemt alleen maar onnodig veel ruimte en gewicht in. De eerste 4 dagen van de reis hebben we in Sydney doorgebracht. We sliepen in een groot hostel op een kamer met 3 stapelbedden (en dus excl. ons nog 3 andere mensen). In Sydney zijn we vooral uitgegaan (jep, 4 nachten achter elkaar a la carnaval; die had ik in Nederland namelijk overgeslagen dit jaar haha). Verder zijn we overdag de stad in gegaan en hebben we 2 dagen op verschillende stranden gelegen (in combinatie met een mooie beachwalk tussen de verschillende stranden). Het leven in een hostel leek een beetje op een groep 8 kamp; met z'n allen in stapelbedden slapen en een 'badkamer' delen met de hele verdieping.

Op woensdag 19 april was het tijd om ons huis op wielen op te gaan halen bij Apollo. Na wat gezeur van de organisatie en gedoe met de idiote borgsom van 5100 dollar kregen we dan eindelijk onze campervan mee. Opweg naar de eerste bestemming: de Blue Mountains! Het was erg mooi in de Blue Mountains waar we een prachtige wandeling van 4 uur langs verschillende watervallen hebben gemaakt. Ik heb daar echt de mooiste waterval ooit gezien (ik zal voor de niet facebook en whatsapp hebbers proberen wat foto's op mijn blog te zetten; mocht dat niet lukken dan laat ik ze zien als ik weer in Nederland ben!). Het gebergte vond ik echter niet de mooiste die ik ooit gezien heb, maar het was wel gaaf om de blauwe gloed over het landschap te zien (veroorzaakt door de ontelbare hoeveelheid Eucalyptus bomen).

Na het Blue Mountains avontuur vertrokken we richting de kust en hebben we ons geplaatst op een camping in Jervis Bay. In dit plaatsje hebben we op het witste strand van de wereld gelegen (volgens het Guinness book of Records), genaamd Hyams beach. Op z'n Australisch hebben we ook nog lekker gebbq't op het strand, met uitzicht op het prachtig helder blauwgroene water (echt ongelooflijk mooi om in te zwemmen; je kon tot wel 15 meter door het heldere water de bodem zien! De stranden achter ons gelaten vertrokken we inlands richting de hoofdstad van het land (al zullen velen dit niet weten) : Canberra. Dat was een tegenvaller, maar gelukkig had ik door de verhalen al niet al te hoge verwachtingen. In Canberra, wat voor mij een beetje aandeed als Eindhoven maar dan nog ongezelliger, hebben we het parlementsgebouw bezocht en een heerlijk 3 gangen lunch gegeten in een Italiaans Jamie Oliver restaurant (naar verwachting goedkoop voor 30 dollar, dus zeker leuk om een keer te doen als je in een grotere stad bent waar dan ook ter wereld). Waar ik nogmaals de bevestiging van kreeg toen we in het parlementsgebouw liepen wat niet bepaald uitstraling had, is dat Australie eigenlijk niet echt een identiteit, cultuur of geschiedenis heeft/laat zien. En laat cultuur en geschiedenis nou net hetgeen zijn wat ik het meest interessant vind om te verkennen en me in te verdiepen als ik naar een vreemd land ga :p. Alle geschiedenis die de huidige overheersende (westerse) bevolking aan ons laat zien dateert vanaf ongeveer 1820, wat natuurlijk niet gek lang geleden is. Dat Australie in die zin een nogal jong land is merk je ook als je in de steden loopt. Daar zie je weinig oude gebouwen en je voelt weinig sfeer of identiteit van de stad of het land. De geschiedenis die het land heeft dat wel mijn interesse wekt is de geschiedenis van de aboriginals. Het jammere is dat je van die cultuur en geschiedenis eigenlijk niks tot nauwelijks terugvindt; deze cultuur is namelijk omver geblazen door de Westerse cultuur. Jammer maar goed! Hetgeen overblijft dat zeker wel de moeite waard is om dit land te bezoeken is natuurlijk de natuur. Gelukkig is daar dan wel een overvloed van ;)

Na ons bezoek aan de hoofdstad hebben we onze reis voortgezet naar Melbourne. Omdat dit nogal wat kilometers verderop ligt, zitten we nu in een plaatsje dat precies tussen Sydney en Melbourne zit. Morgen zetten we onze reis voort en zullen we in Melbourne aankomen. Daar heb ik mooie verhalen van gehoord dus ik ben benieuwd! Daar gaan we ook op een betaalde camping logeren met fijne faciliteiten zoals een wc (ja, deze was niet altijd aanwezig op de gratis kampeerplaatsen waar we hebben gestaan!), een douche, stroom en water, en een zeker te noemen bubbelbad! Heerlijk!

Om af te sluiten met het meest noemenswaardige so far: we hebben echt niet normaal veel wild life gespot onderweg! We moeten echt goed uitkijken on the road, want het is al 3 keer voorgekomen dat er mega grote kangaroos vlak voor onze neus de weg over hupsten! Ik heb tot nu toe denk ik al richting de 100 kangaroos gezien; ik denk dat er meer kangaroos dan mensen leven in dit land :p Daarnaast hebben we gekampeert met kangaroos en possums, en hebben we vlak langs de weg ook nog een gier(mega groot!), wilde paarden, wallabies, vossen en veel dode wombats gespot. Er liggen trouwens ook erg veel dode kangaroos langs de weg. Ik snap nu waarom!

Ik hoop dat jullie het leuk vonden weer even bijgepraat te zijn :) Tot snel!

Wintertijd

Aaaaaah dit gaat de verkeerde kant op jongens! We zitten in wintertijd! (+8 uur nu dus ten opzichte van Nederland). Iedereen spreekt hier over 'winter is coming', maar dat begin je ook best wel te merken helaas... De herfst slaan ze hier blijkbaar over. Jammer genoeg is ons huisje slecht geïsoleerd en dat beginnen we behoorlijk te voelen. 's nachts koelt het af naar ongeveer 10 graden, en hoewel ik weet dat het nu ongeveer dezelfde temperaturen zijn waarop ik in Nederland het idee zou krijgen om een Hoegie op het terras te gaan drinken, zit ik nu met een kop warme chocomel, dikke trui en sjaal op de bank. Het wordt rond 6 uur al donker, dus we zitten nu in de korte dagen, terwijl het in Nederland steeds mooier wordt.. Shit :p (al ben ik blij voor degenen die daar van profiteren ;).

Over 2 weken begint mijn reisavontuur in Australië. Dan ga ik met Sharon richting het zuid-westen. Vandaag is de campervan geboekt en het is een behoorlijk luxe geworden (de enige die nog beschikbaar was..). Gelukkig wel comfort dus! We betalen er in totaal $1700 voor, voor 3 weken (excl. benzine, maar gelukkig is dat hier redelijk goedkoop). Dit wordt onze campervan: http://www.apollocamper.com/campervan-hire-popupendeavour.aspx. Mariànne (een van onze Franse collega's) reist het eerste stukje met ons mee (tot aan Jervis Bay). Op zaterdag 15 april vertrekken we naar Sydney. De woensdag daarop (19 april) gaan we onze campervan ophalen in Sydney. De eerste bestemming met ons busje is de Blue mountains. Daar willen we graag een nachtje spenderen. Als het goed is kunnen we onderweg veel gratis kampeerplaatsen vinden, dus dan betalen we voor het slapen niks extra (slapen, koken en eten doen we natuurlijk in ons busje).

De tweede bestemming is Jervis Bay. Dit moet een mooi plaatsje zijn met mooie stranden. Tussen Sydney en Melbourne schijnt ook nog een plaatsje te zijn waar je in de avond een parade van zo'n 50 van de kleinste pinguïns ter wereld kunt zien. Geen door mensen georganiseerde parade, maar een door pinguïns georganiseerde parade :p dat lijkt me wel heel grappig om te zien. Na Jervis Bay reizen we inlands richting Canberra, om vervolgens weer naar de kust naar Melbourne te reizen. Vanaf daar staat de Great Ocean Tour dus op de planning, met als eindbestemming Adelaide. We hebben van wat mensen wat mooie plaatsjes gekregen die we kunnen bezoeken, dus we moeten tijdens onze reis maar even uitvogelen wat we allemaal willen zien. De eerste plannetjes van de campervan-reis hebben we in ieder geval al gemaakt :). Op 9 mei moeten we de campervan weer inleveren in Adelaide. Daarna vlieg ik hopelijk de zon tegemoet in Cairns!

Voor komend weekend staat als het goed is weer Jump Club op de planning. Helaas werd de dressuurwedstrijd van afgelopen weekend afgelast vanwege de eerdere grote regenbuien van die week. Het was een wedstrijd op gras, dus dan zijn ze bang dat het te glad wordt voor de paarden. Nogal balen dat we hier hard voor hadden getraind en de dressuurproefjes uit ons hoofd hadden geleerd. Ik baal vooral omdat ik dus niet al die dure wedstrijdkleding had hoeven kopen, die ik over 2 weken naar huis ga sturen. Als soort alternatief organiseren we ons eigen mini wedstrijdje op stal. We gaan aanstaande woensdag onze proefjes in vol wedstrijdornaat showen aan de baas. Zo kan ze zien hoe hard we met de paarden gewerkt hebben en hoe de paarden vooruit zijn gegaan (en hebben we niet helemaal voor niks die wedstrijdkleding gekocht :p). Ondertussen gaan we daar ook foto's van maken zodat de baas deze kan gebruiken voor de verkoop van de paarden.

Oehja vergeet ik dit bijna te schrijven!; afgelopen weekend zijn we dus naar Camden geweest voor de 'Still a country show'. Dat was echt heeeeeel erg gaaf! Ik heb daar voor het eerst in m'n leven een Rodeo gezien, op zowel paarden als stieren!! (zie foto's). Echt ongelofelijk hoe die cowboys op die geflipte beesten bleven zitten. Ik doe het ze niet na! Voor degene die zich het afvragen; ze doen een riem om het dier die de ballen afknijpt, waardoor ze als een gek gaan bokken. Er rijden dan telkens een paar cowboys in de rodeo ring die de stier of het paard z.s.m. gaan vangen (nadat de deelnemer er vanaf is gevallen) om die riem af te doen zodat het beest geen pijn meer heeft en stopt met gek doen. Best zielig voor de beestjes dus, maar mensen willen vertier :p Naast de rodeo hebben we ook een mini varkentjes race gezien, alpaca's en mega grote stieren geaaid en onze ogen uitgekeken tijdens de Brumbee race waarbij een paar cowboys en groep galopperende wilde paarden (Brumbee's dus ;) over een parcours moest drijven. Barrel race (western sport waarbij je zo snel mogelijk in een parcours langs 3 tonnen moet galopperen), Lacrosse te paard (Polocross) en motorstunts stonden ook op het programma. We zijn 2 dagen naar deze country show geweest en op zaterdag hebben we nog een mooie vuurwerkshow gezien en hebben we rondjes gedraaid in een van de kermisattracties.

Tot de volgende blog! :)

Plannen

Hee lieve lezer :)

Vandaag zit ik precies een maand down under en het gaat goed met me! Ik zit inmiddels helemaal in het werkritme hier en heb al erg veel zin om verder te reizen dadelijk. Gelukkig hebben we de regenachtige dagen even achterwege gelaten en is het nu tijd voor zonovergoten dagen. Gisteren heb ik helaas iets té veel van de zo'n genoten en nu ben ik dus behoorlijk rood. Maar hopelijk wordt al het rode dadelijk mooi bruin en kan ik weer snel goed slapen (zonder telkens wakker te worden van de pijn).

Dit verhaal heet plannen en dus ga ik het eens even over m'n plannen hebben! 14 april is m'n laatste werkdag bij PPP (Peppercorn Park Picton). Ik werk dus nog 3 weekjes hier en dan heb ik hier in totaal 7 weken gewerkt. Op 15 april vertrekken Sharon en ik naar Sydney. Daar gaan we zo'n 4 dagen spenderen om een paar leuke dingen te doen en mooie stranden en parken te zien. We moeten nog even uitzoeken of er tussen Sydney en Melbourne niet-te-missen locaties zitten. Dan weten we namelijk of we een campervan vanaf Sydney of vanaf Melbourne gaan reserveren om te huren (anders reizen we namelijk met de bus direct van Sydney naar Melbourne).

Vanuit Melbourne gaan we dan per campervan de Great Ocean Tour doen. Deze loopt van Melbourne naar Adelaide. En wat moet ik natuurlijk doen als ik in Adelaide ben? Naar de Mcleods daughters' set uiteraard! ???? Inmiddels zitten we dan begin mei en dan vlieg ik naar Cairns (noordoosten in Australië). Dit schijnt een hele leuke plaats te zijn dus ik ben benieuwd. Het enige gekke is dat je daar niet in de zee mag zwemmen omdat het 'stingers-season' is. Dit betekent dat er dodelijke mini kwallen in het water zwemmen. Als ik het Great Barrier Reef wil zien dan moet ik dus ook een 'stingers-suit' aan zodat ik niet dood gestoken wordt :o

Vanaf Cairns reis ik richting Brisbane wat m'n eindbestemming zal zijn. Onderweg wil ik graag de whitsundays, Fraser Island en de Gold Coast bezoeken. Prachtige witte stranden en helderblauwe wateren dus! Daar kijk ik echt naar uit. Misschien kan ik ook nog ergens whale-spotten! Schijnbaar mag ik Byron Bay niet missen tijdens m'n reis, dus wellicht reis ik vanaf Brisbane nog 4 uurtjes per bus naar beneden om dat te zien (mooie stranden en mega golven!).

Als het goed is, dan is het aan het eind van m'n reis eind mei en dan zal ik weer terug naar ons kikkerlandje vliegen. Hopelijk ben ik dan bruiner dan jullie! ???? Ik heb afgelopen weekend een super mooie en professionele Canon camera gekocht. Klaar om prachtige foto's te maken dus! En natuurlijk heb ik hier de komende jaren ook nog veel plezier van en kan ik het waarschijnlijk ook goed voor m'n toekomstige communicatie-job gaan gebruiken ;)

Komend weekend staan er leuke dingen op de planning! Vrijdag en zaterdag gaan we naar Camden voor de 'still a country show' (wilde paarden races, mini varken races, typische country-western markt, schaap scheren, showjuping en de niet te missen Rodeo! (En nog veel meer maar dit zijn de gaafste dingen^^). Daar kan ik dus mooi m'n camera gaan uittesten! Op zondag hebben we dressuurwedstrijd en dan zal ik met Johnson en Lissie 2 proeven gaan rijden. Foto's volgen dus nog! :)

See ya!

Nog niet zo bruin...!

Week 3 in Australië. Ik zou graag willen zeggen dat ik al poepie-bruin ben, maar helaas is dat niet waar. Ik krijg steeds meer het idee dat ik in het verkeerde seizoen naar Australië ben gekomen (of naar de verkeerde plek ben gegaan). Paarden uit glibberig natte weilanden halen in de stromende regen was nou niet echt hetgeen ik had verwacht. Oké, ik moet niet te veel zeuren, ik heb ook echt wel kunnen genieten van de zon. En als de zon hier schijnt is het ook gelijk heet en voelt het als bijna 30 graden aan.

Inmiddels wonen we met 4 meiden in de cottage op Peppercorn Park Picton. Dit merk je ook gelijk :p er wordt namelijk ineens hier en daar wat gebitcht en de gezamenlijke koelkast zit bommetje. We zitten nu met 2 Franse meiden en 2 Nederlandse meiden in het huis. Het voelt zo nu en dan een beetje aan als kamp Frankrijk en kamp Nederland. Zeker omdat de Franse meiden de 'breakers' (onervaren 4 jarige paarden) door aan het rijden zijn (nadat deze een maand geleden zadelmak zijn gemaakt) en Sharon en ik bezig zijn met de meer ervaren paarden trainen. Hoewel er veel Engels wordt gesproken, gebeurt het best vaak dat de Franse meiden Frans tegen elkaar praten en Sharon en ik soms iets in het Nederlands tegen elkaar zeggen (de Franse meiden hebben echter wel veel meer gesprekken met elkaar in het Frans dan wij in het Nederlands hebben met bijzijn van de andere).

Ik wil heel graag een super spannende 'avonturen'-blog met ongelooflijk prachtige foto's maken, maar eigenlijk kan dat nog niet echt. Na het werk kookt ieder voor zich, soms wordt er samen een film gekeken, wordt er wat geskyped of we gaan naar de supermarkt in Picton (10 minuutjes rijden). In de supermarkt heb ik trouwens bier gekocht, Heineken pils wat naar mijn verbazing het goedkoopste pils was (helaas geen speciaalbier hier), en dat was duur! Ik heb voor 6 33 cl flesjes $16/€11,38 betaald. M'n behoefte aan een koud biertje was echter te sterk om het te laten liggen :p . Meestal gaat iedereen rond 22:00/22:30 naar z'n kamer en als ik 1 hoofdstuk van m'n boek lees of een film begin te kijken dan ben ik zo moe dat ik wil slapen. Deze fysieke baan valt me een stuk zwaarder dan m'n eerdere paardrij-job op Ameland. Misschien omdat ik ouder ben geworden (hehe :p), maar ik denk vooral omdat ik nu ook echt geconcentreerd paarden aan het trainen ben en het grote deel van de dag aan het dressuren ben (in tegenstelling tot een paard op een strandrit puur gebruiken als vervoersmiddel en toeristische attractie).

Inmiddels rij ik per dag iets minder paarden dan in m'n eerste week (gemiddeld 5 nu). Dat komt doordat het eerdere Franse meisje die ontslagen werd (schijnbaar zijn er heel veel Franse backpackers in Australië) de hele dag door klusjes deed (voeren, paarden halen, poetsen en zadelen enz.). Haar duties zijn nu verveeld onder ons (alle ruiters dus), waardoor er minder tijd over blijft om te rijden. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo erg, want ik vond het best wel vermoeiend om 6-7 (of soms zelfs 8) paarden per dag te rijden. Daarnaast is het ook gewoon wel fijn om even niet geconcentreerd te trainen met een paard en gewoon even hersenloos de paarden te voeren of te vegen.

Afgelopen weekend zijn we op zaterdag naar het strand in Wollongong geweest (uurtje rijden vanaf Picton). Dit was lekker. Fijn om even het terrein af te zijn en met iets anders dan paarden bezig te zijn. Prachtige zonnige dag met zo'n 26-28 graden. Op zondag (eigenlijk dus ook een vrije dag) zijn we wel weer de hele dag met paarden bezig geweest. We deden toen namelijk met 3 meiden van PPP met ieder 2 paarden mee met Jump Club (geen happy hardcore/Patrick Jumpen :p). Dit oefenspringen wordt 1x in de 6 weken in Camden (half uurtje rijden) georganiseerd. Het ging heel goed en de baas was erg tevreden hoe ik ben rondgekomen met beide paarden (voor beide paarden, Lissie en Johnson, de eerste keer in wedstrijd en drukke publiekelijke-situatie). Ik vond dat het heel druk was op Jump Club (de rubriek 60 cm waar wij aan mee deden duurde 4 uur!), maar toen ik dat zei moest de baas (Leone) lachen. Ze vertelde dat het op een normale wedstrijd gebruikelijk is dat er 600 combinaties mee doen! Schijnbaar veel rijke mensen hier dan, want paardrijden is hier echt duur. Een gewone rijles (zoals we die in Nederland op de manege kennen) kost hier met gemak zo'n 100 dollar (ongeveer €70)! (Voor degene die zich afvragen wat een paardrijles in Nederland op de manege normaalgesproken kost; €10-€15). Ik ben ook in de ruitersportwinkel geweest, en daar lagen de prijzen ook veel hoger dan in Nederland. Met flinke korting heb ik daar een witte Pikeur wedstrijdbroek gekocht (van $350/€250 voor $175/€125) + een wedstrijd shirtje ($65/€46). Ik ga dus (als het weer ons niet in de steek laat) met Johnson en Lissie (met ieder) 2 dressuurproeven rijden op 2 april :) . Het plan is om daarna nog 1 week hier te werken en dan zitten m'n 6 werkweken erop. Dan is het tijd om spannende blogs te gaan schrijven over m'n reis door Australië!

Heel misschien gaan we dit weekend naar Syndey, naar vrienden van een van de Franse meisjes, maar dat is nog niet zeker. In het weekend moeten we namelijk aan het eind van de middag (5-6 uur) de paarden eten geven. Misschien kunnen we hier iets anders voor regelen, maar de baas zal hier waarschijnlijk niet heel enthousiast van worden.

P.s.: ik heb m'n eerste echt grote spin gezien! :o Tijdens het parcours verkennen op Jump Club zat er een hele grote dikke zwarte spin op hindernis 3! Ik wilde er een foto van maken maar was helaas te bang dat hij op me zou springen omdat ik dan dichterbij moest komen. Hij was ongeveer net zo groot als m'n handpalm, getsiieee! We zijn toen gauw doorgelopen en zagen de spin een minuut later niet meer :/ . Ik check trouwens nog steeds sinds m'n eerste dag hier of er geen mega spin onder m'n bed zit voor ik ga slapen ^^

See ya!